تا خانه در باران : شاعرانه‌ای لطیف
فرنسی و مامان در باران راهی سفر هستند. آن‌ها می خواهند از خانه‌ی مادربزرگ به خانه‌ی خودشان برگردند. فرنسی در طول مسیر در باران منظره های جدید و زیبایی می‌بیند و به اسم خواهرش که قرار است به دنیا بیاید فکر می‌کند.
داستان «تا خانه در باران» با نویسندگی و تصویرگری باب گراهام و با ترجمه‌ی سارا خسرونژاد در انتشارات میچکا منتشر شده است.
این داستان، ماجرای پسری به نام فرنسی است که دارد از خانه‌ی مادربزرگ به خانه‌ی خودشان برمی‌گردد. او در تمام مسیر همراه مادر به چیزهای مختلفی که در راه هست نگاه می‌کند و برای اینکه حوصله‌اش سر نرود اسم خود و مادر و پدرش را روی بخار شیشه می‌نویسد. اما اسم نوزاد جدید چیست؟
روایت داستان بیشتر بر مبنای تصویر است و کلمات و کلیت داستان، شاعرانه است. مهم‌ترین ویژگی «تا خانه در باران» این است که بیشتر از اینکه ماجراهای خاصی در داستان اتفاق بیفتد خود سفر و راهی که فرنسی می‌رود اهمیت دارد. تصاویری که می‌بیند و دقت او در جزییات مسیر، به نوعی روایت را از دیگر داستان‌ها متمایز می‌کند.
نکته‌ی دیگر این است که داستان همزمانی تصویرها را در مکان‌های مختلف و در زمانی واحد به ما نشان می‌دهد. ما می‌دانیم همان زمانی که فرنسی در جاده است مادربزرگ در خانه دارد چه می‌کند. این بخش از داستان برای کودکان نوعی احساس امنیت به ارمغان می‌آورد. چرا که خردسالان اغلب نگران هستند که وقتی از عزیزان خود دور هستند آن‌ها چه می‌کنند.
نویسنده با این شیوه‌ی روایت به کودکان این اطمینان خاطر را می‌دهد که در زمانی خاص در مکان‌های مختلف، زندگی و آرامش جریان دارد.
موضوع دیگر که در داستان مطرح می‌شود موضوع فرزند جدید خانواده است. فرنسی تلاش می‌کند در انتخاب اسم فرزند جدید مشارکت کند و به این طریق علاقه و حمایت خود را نشان می‌دهد.
دوری از پدر و بازگشتن به آغوش او نیز موضوع دیگری است که در داستان به آن پرداخته شده و به این واسطه برای کودکانی که به دلیل شغل والد گاهی از او دور هستند این نوید را می‌دهد که بچه‌های دیگری نیز این وضعیت را دارند و در نهایت به آغوش والد خود بازمی‌گردند.
ارسال نظر