جونی‌بی‌جونز – کیک بی‌ریخت بدمزه : برنده شدن یا نشدن

جونی‌بی‌جونز دوست دارد توی همه‌ی مسابقه‌ها برنده باشد. برنده‌ شدن موقع بازی با بابابزرگ خیلی راحت است اما وقتی جونی با گریس یا لوسیل مسابقه می‌دهد خیلی موفق نیست. اما برنده شدن توی جشنواره‌ی مدرسه سخت‌تر هم هست. به نظر شما جونی‌بی‌جونز توی مسابقه‌های مدرسه برنده می‌شود؟

کتاب کیک بی‌ریخت بدمزه پنجمین جلد از مجموعه‌ی جونی بی جونز با نویسندگی بابارا پارک، تصویرگری دنیز برانکوس و با ترجمه آتوسا صالحی توسط انتشارات افق به بازار آمده است. 
جونی بی جونز برنده نمی‌شود. نه توی مسابقه با گریس. نه توی مسابقه با لوسیل. به خاطر همین سر کلاس خیلی ناراحت است. اما وقتی می‌فهمد قرار است یک جشنواره توی مدرسه داشته باشند که معلم هنر صورتشان را گریم کند و اسنفج خیس به صورت مدیر مدرسه پرتاب کنند خیلی هیجان‌زده می‌شود. 
جونی خودش را برای مسابقه آماده می‌کند اما توی بیشتر بخش‌های مسابقه برنده نمی‌شود. به جای صورت مدیر، اسنفج را به صورت پسری که مسخره‌اش می‌کند پرتاب می‌کند و مجبور می‌شود از او عذرخواهی کند. در نهایت فقط یک شانه می‌برد و یک کیک. او حتی در انتخاب کیک هم موفق نیست چون یک کیک میوه‌ای تزیینی انتخاب می‌کند که حتی نمی‌شود آن را خورد. اما جونی‌بی جونز از آن برای کارهای دیگری استفاده می‌کند و به خاطر همین بالاخره خوشحال می‌شود. 
ماجرای برنده شدن برای کودکان دبستانی یکی از چالش‌های اساسی است. اغلب کودکان اهمیت زیادی برای برنده شدن قائلند. اینکه بازی را برای خود بازی انجام دهیم چیزی است که باید در مورد آن با کودکان صحبت کرد و آموزش داد وگرنه آن‌ها نمی‌توانند از رقابت صرف‌نظر کنند. 
هر چقدر مدارس یا والدین روی رقابت تاکید بیشتری داشته‌ باشند موضوع رقابت برای کودکان مهم‌تر می‌شود تا جایی که ممکن است برای آن‌ها آسیب های روانی در پی داشته باشد. نقش والدین و مدارس برای آموزش پذیرش شکست اهمیت بسیاری دارد. این آموزش جز آنکه در دوران کودکی، مانع از آسیب‌های مختلف می‌شود می‌تواند فرد را برای واقعیت‌های زندگی در بزرگسالی نیز آماده کند. چرا که هیچ فردی نیست که بتواند در تمام رقابت‌هایی که در آن شرکت می‌کند همیشه برنده باشد. 
این رقابت‌ها اعم از اینکه تحصیلی یا ورزشی و ... باشند ممکن است فرد را در چرخه‌ای قرار دهند که زندگی او را تحت‌الشعاع قرار دهد. از این جهت آموزش باختن، نوعی فلسفه‌ی زندگی است که هدف از بازی را لذت بردن تعریف می‌کند نه برد و باخت. 
پدر و مادر جونی‌بی‌جونز نیز در این کتاب، تلاش می‌کنند این موضوع را به او یاد بدهند. بنابراین کودکانی که این کتاب را می‌خوانند نیز می‌توانند از این آموزش در قالب یک داستان طنز بهره ببرند.