نامه برای ببری: اداره‌ی پست جنگلی

وقتی خرسی می‌رود ماهی‌گیری، دل ببری برایش تنگ می‌شود. به همین خاطر ببری از خرسی می‌خواهد که برایش نامه بنویسد. خرسی هم همین کار را می‌کند. اما رساندن نامه به ببری به همین راحتی‌ها هم نیست؟ چه کسی می‌تواند نامه را قبل از رسیدن خرسی به خانه، به دست ببری برساند؟

نامه برای ببری، یکی از داستان‌های خرسی و ببری است که توسط یانوش نوشته شده و با ترجمه‌ی گیتا رسولی توسط انتشارات محراب قلم به بازار آمده است. 
وقتی خرسی می‌رود کنار دریاچه برای ماهی‌گیری، ببری توی خانه حسابی دلتنگ می‌شود. او دوست دارد یک نامه برایش بیاید. به همین خاطر خرسی برای او نامه می‌نویسد. اما وقتی نامه را به دست او می‌رساند که خودش برگشته است. خب چنین نامه‌ای چه فایده‌ای دارد؟
به همین خاطر ببری از او می‌خواهد یک جوری نامه را قبل از آمدن خودش به خانه برساند. خرسی خیلی تلاش می‌کند این کار را انجام دهد اما بیشتر حیوانات جنگل دارند به یک مراسم تشییع می‌روند و نمی‌توانند به خرسی کمک کنند. تا اینکه بالاخره خرگوش که خیلی هم چالاک و سریع است قبول می‌کند. 
بعد از آن، همه توی جنگل برای همه نامه می‌نویسند و کار خرگوش زیاد می‌شود و خرگوش‌های دیگری را استخدام می‌کند. خرسی و ببری و بقیه‌ی حیوانات جنگل حتی به تلفن هم احتیاج پیدا می‌کنند. به نظر شما می‌توانند برای این مشکل هم راهی پیدا کنند؟
شاید در دنیای مدرن که دیگر کسی برای کسی نامه نمی‌نویسد صحبت از ضرورت نوشتن برای دیگری، برای کودکان کار سختی باشد. توضیح اینکه چرا در گذشته همه برای هم نامه می‌نوشتند به وسیله‌ی داستان خرسی و ببری راحت‌تر است. البته کودکان هم به نامه علاقه دارند و گاهی در خانه برای ابراز احساسات یا بیان خواسته‌هایشان برای پدر یا مادر نامه می‌نویسند. 
آن‌ها توی دوران مدرسه هم برای یکدیگر نامه می‌نویسند و حتی تا سال‌ها این نامه‌ها را به عنوان یادگاری نگه می‌دارند. نامه نوشتن نوعی ابراز وجود و بیان عمیق احساسات است که این بار نویسنده‌ی مجموعه داستان‌های خرسی و ببری به درستی به آن پرداخته است. 
تقویت این نوع نوشتن، در کنار شکل‌های دیگر ارتباط در دنیای مدرن می‌تواند به حفظ و نگهداری این سنت زیبا و مفید کمک کند.